شایعاتی وجود دارد که استالین در زمان مرگش دو نامه برای جانشینش، خورشچف نوشت و از او خواست تا اولین نامه را در زمان مشکل باز کند و دومین نامه را در زمان خطر عزل شدن.
در سال 1956، خورشچف با حزبش بر سر مجارستان و بحران کانال سوئز دچار مشکلاتی شد. او اولین نامه را باز کرد که در آن نوشته شده بود (همه مشکلات را بر سر من بریز) بنابراین خورشچف در سخنرانی غیرعلنی در کنگره حزب استالین را سرزنش کرد و آشوب ها فروکش کرد. در سال 1964 خورشچف در آستانه عزل قرار گرفت. او دومین نامه را باز کرد. در آن نوشته شده بود: دو نامه بنویس.
اكنون پنهان نیست که عربستان سعودی مشکلات سیاسی و اجتماعی عمیق هم در درون کشور و هم بیرون از کشور دارد. در دهه های گذشته این خاندان جامعه ای کاملا قرون وسطایی را هدایت کرده اند تا تبدیل به جامعه ای ثروت مند و فریبنده با آسمان خراش ها و ماشین های تجملی شود. با این حال ساختار و قواعد اجتماعی بدون تغییر باقی مانده است. عربستان سعودی در آغاز هزاره سوم هنوز دولتی استبدادی است که در آن اراده پادشاه و حلقه بدون واسطه با وی ورای همه قوانین و مقررات قرار دارند. همراه با یک مدل بدوی توزیع قدرت براساس سنت های قبیله یی؛ جامعه ای که در آن حقوق بشر به هیچ صورت آن وجود ندارد و بردگی آشکارا در این کشور اعمال می شود. اگر چیزهایی که اساسا ممکن است با پول بشود آن را خرید یا جذب کرد را کنار بگذاریم، این کشور پادشاهی در برابر تحولات روشفکرانه و تعالی بخش جهان مقاومت کرده است. زمانی که این کشور به توسعه ساختاری و روشنفکرانه جامعه می رسد، عربستان سعودی به جزیره ای تاریک جدای از مابقی جهان تشبیه می شود. با این حال این فقط نمای جامعه است و در زیر این نمای بدوی مردم از جهان بیرون دانش کسب کرده اند.
مردم از این واقعیت آگاه می شوند که بیشترین سهم درآمدهای نفتی افسانه ای برای شاهزاده هایی مصرف می شود که بیش تر آن را خرج آرزوهای شهوانی ناتمام و هوس آلود و عطش کاخ های مجلل و ماشین های لوکس می کنند. نابرابری های اقتصادی و اجتماعی براساس جنسیت، قبیله، خاندان، دین و زمینه های قومیتی برای مدت طولانی این کشور را چندپاره کرده و وضعیت داخلی عربستان سعودی را در ورطه سقوط قرار داده است.
در ادامه این مقاله آمده است: در خارج نیز در حالی که نفت سعودی ها و پول نفت یک امنیت نسبی در برابر همه انتقادات بین المللی و خارجی درباره وضعیت حقوق بشر برای آن ها به ارمغان آورده، به نظر می رسد که در سال های اخیر به دلیل گسترش رسانه های اجتماعی و پیشرفت تکنولوژی های ارتباطی، جهان درباره ماهیت واقعی این سلطنت قرون وسطایی بیش تر و بیش تر آگاه و نگران می شود. نگاهی گذرا به سطح چنین انتقادات فزاینده ای در رسانه های غربی و بین المللی در برابر مانیفست سعودی ها نشان می دهد که این پرده آهنین که توسط دلارهای نفتی در اطراف عربستان سعودی ساخته شده و باعث شده تا چشمان ناظران خارجی در دیدن وقایع فاجعه آمیز این پادشاهی کور شود، در حال حاضر سوراخ سوراخ می شود.
رسانه های جهان به ویژه رسانه های اجتماعی با سروصدا علیه وضعیت حقوق بشر در عربستان سعودی نقض گسترده حقوق انسانی بین المللی از سوی سعودی ها در یمن و حمایت آشکار و ثابت شده از خشونت افراط گرایی و تروریسم پر شده است.
هم چون دیگر مستبدان، خاندان حاکم سعودی تلاش کرده است تا راه هایی را برای به تعویق انداختن سقوط قریب الوقوع خود پیدا کند و دوباره همانند دیگر دیکتاتورها، به جای جست وجو برای تغییرات تجدیدنظرطلبانه و هوشمندانه، این خاندان سعی کرده است تا مشکلات واقعی را از طریق خلق نمونه های جعلی و منحرف کردن توجه مردم به آن ها، کنار بگذارد. بزرگ نمایی مسائل نژادی و قومی و تبدیل آن ها به بحران های شدید در سراسر منطقه سیاست نجات دهنده این خاندان است. و به منظور افزایش جار و جنجال درباره این مسایل جعلی، آن ها تصمیم گرفتند تا ایران کشوری غیرعرب و اکثرا شیعه را به عنوان رهبر دشمن خیالی خود ترسیم کنند که توطئه علیه همه کشورهای عرب و سنی را در سر دارد. تصویر شیطانی از ایران ارائه دادن به نظر می رسد آسان تر باشد زیرا این کشور در حال حاضر به دلیل سیاست هایش علیه اسراییل توسط رسانه های غربی بدنام شده است. با این وجود برای سعودی ها کارها طبق نقشه پیش نرفت. در یک چرخش ناگهانی وقایع برای آن ها، شش قدرت جهانی با ایران بر سر میز مذاکرات نشستند و توافقی از چنین مذاکراتی حاصل شد. توافقی که نتیجه آن به رسمیت شناختن ایران به عنوان قدرت منطقه یی محترم بود. بدترین کابوس سعودی ها به حقیقت پیوست. عملی رخ داد که آن ها تمام تلاش شان را کردند که مانع از آن شوند و این دلیلی برای عصبانیت آشکار و ناتوانی در نظم در سیاست های سعودی ها در منطقه و در برابر ایران است.
در پایان این مقاله آمده است: در کجا این موضوع خاتمه خواهد یافت؟ تاریخ به ما درس می دهد که مشکلات واقعی به راه حل های واقعی نیاز دارند. کتمان مشکلات واقعی و ایجاد بحران های مصنوعی مشکلات واقعی را حل نمی کنند بلکه در عوض کارها را پیچیده تر می کنند. برای مدت های زیاد، سعودی ها تلاش کرده اند تا برای جلوگیری از مواجه شدن با مشکلات خود ایران را مقصر جلوه کنند. با این حال وقتی سعودی ها به بی اعتنایی به مشکلات ساختاری و اجتماعی بسیار واقعی خود، تحت حکومت دیکتاتوری ادامه می دهند به نظر می رسد برای آن ها زمان آن فرارسیده تا (دو نامه آماده کنند).
انتهای پیام
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/4628
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
